Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven
documentaire in première

Amerikanen onder de indruk van Corso Zundert

De Amerikaanse kunstenaar Gil Bruvel bracht afgelopen jaar een bezoek aan Zundert om daar getuige te zijn van het jaarlijkse bloemencorso. Hij filmde er de optocht, de toewijding van de wagenbouwers, de saamhorigheid die het in het dorp teweeg brengt, de noeste arbeid die nodig is de boel op tijd af te krijgen, het zwieren door de straten zelf en tot slot de sloop van de wagens na afloop. De prachtige beelden worden begeleid door een dromerig muziekje en telkens zit er net iets vertraging in waardoor iedere beweging iets plechtstatigs krijgt.



De documentaire ging gisteren in première op het veelgelezen blog Colossal, waarmee het grootste corso ter wereld zich moeilijk een betere pr kan wensen. Het moet vooral ook erg leuk zijn voor de zelfbewuste Zundertenaar, die over zichzelf hoort spreken als ware hij een met uitsterven bedreigd vogeltje op een exotisch eiland. 'Ergens in het verre Nederland ligt een klein dorpje genaamd Zundert en in Zundert wonen hele rare lui, die er hele rare gewoonten op na houden. In het dagelijks leven hebben zij normale banen, maar in hun vrije tijd gaan zij bij elkaar zitten in grote schuren. Alle sociale verschillen zijn vergeten, de apenrots wordt een speeltuin en dan zetten zij zich als één man aan het bouwen van enorme, onpraktische voertuigen. Hier zijn zij bijna het hele jaar mee bezig totdat de grote dag aanbreekt waarop deze naar buiten mag. Dan plakken zij de wagens in een mum van tijd vol met honderdduizenden bloemen, rijden er een keer mee door de dorpsstraat en verpulveren deze tot stof met grote sloopmachines. De dag erop beginnen ze dan weer met bij elkaar te zitten en na te denken over wat zij het volgend jaar zullen gaan maken. En zo gaat dat al generaties lang.' Dat idee, inclusief quasi diepzinnige mijmeringen die geen mens begrijpt.

Maar het is geenszins de bedoeling van de makers iets af te doen aan de pracht en praal van het corso, integendeel! De kunstenaar, die van het bestaan van het corso weet door toedoen van een van de teams, die hem zelf benaderde met de vraag of zij zijn kunstwerk niet als model voor hun wagen mochten gebruiken, is zeer onder de indruk en deze verwondering is, nogmaals, schitterend in beeld gebracht.

Klik hier om de documentaire te bekijken
Publicatiedatum: