Tholen - “23 juli 2018 is een dag die ik niet snel zal vergeten. Het was maandagavond, ik was wezen voetballen en zat met een maat nog even een biertje te drinken. Toevallig spraken we met de barman over alle preventieve maatregelen die je als ondernemer tegenwoordig moet nemen om tegen brand verzekerd te zijn. Hij beklaagde zich over alle kosten die hij moest maken en ik zei toen tegen hem dat ik hem wel begreep. Wij betalen ook al jaren elke keer weer voor allerlei controles, betere elektra en andere maatregelen. Dat kost best een hoop geld en ze vinden altijd wel iets dat nog verbeterd of aangepast moet worden. Maar ja, voorkomen is beter dan genezen, zeg je dan, en beter dat dan…
John samen met zijn zus Natasja van Oosten-Mostert
“Nog geen kwartier later zat ik in de auto toen mijn vrouw belde in blinde paniek. “De hele tuin staat in de hens!” Je schrikt je wezenloos en het is ook een hele rare gewaarwording. Je weet niet precies hoe erg het is, het zal toch wel meevallen, zo erg zal het toch niet zijn?! Natuurlijk ging ik als de sodemieter naar huis en toen ik daar aankwam, stond de hele laan vol met mensen, brandweer, een hoop heisa. Ik zag mijn gezin veilig op het gazon staan en er viel meteen een grote last van mij af. Je zegt wel eens dat mensen het belangrijkst zijn, een waarheid die toen ineens echt binnen kwam. Uiteindelijk is er alleen maar materiële schade, vervelend maar ach. Er kwam een soort rust over me, het hele gebeuren gleed als het ware van me af en ik weet nog dat zelfs de brandweer ervan stond te kijken hoe rustig ik was.
Kijkje in de nieuwe hal
Schade opmaken
“Vooral mijn vrouw vond het verschrikkelijk want ze dacht, “daar gaat Johns levenswerk.” En het was ook een serieuze brand. De hele schuur en kantine brandde af, de vlammen waren twee keer zo hoog als de schuur zelf. Gelukkig bleven ons huis en de achterliggende kassen, dankzij de inspanning van de brandweer, gespaard. Maar van de verwerkingsruimte zelf was niets meer over.
De nieuwe kantine
“Vervolgens kom je in toch best wel een rare molen terecht. De volgende morgen word je wakker en het eerste wat je gaat doen, is inventariseren. De schuur is dus weg, wat stond daar in? Ineens denk je bijvoorbeeld aan je klimaatcomputer. Die stuurt de hele tuin aan. Wat je ook zou willen doen, je kunt niets doen. En wat te denken van de waterunit? De planten hadden die nacht water moeten hebben en stonden nu al slap. En overal ligt rotzooi, overal. De pomp deed het niet meer, dus op de eb en vloed vloer stond in het midden een grote plas met vies bluswater en aan de zijkanten stond alles droog. Met het water waren stukken zonnepanelen overal aangespoeld tot helemaal achterin de kas. En het enige wat je denkt is: “Dit komt nooit meer goed.”
“Tegelijkertijd gaan als het ware je ogen open en zie je midden in de chaos hoe ineens iedereen voor je klaar staat. De bedrijven die we hadden gebeld voor de noodhulp, elektriciens en toeleveranciers, de verzekering, de buurman en andere mensen uit de buurt, familie en vrienden. De een pakt gelijk de bezem, de ander gaat voor je bidden, oplossingen voor van alles en nog wat worden aangereikt. Een mooi stukje Westlandse mentaliteit, kop op, handen uit de mouwen en gaan.
Nauwelijks uitval
“Mijn aandacht ging al snel volledig naar de planten. Wij hadden geen pompen meer en konden de vloer dus niet meer onderwater zetten. Bovenlangs water geven kon wel, maar normaal gesproken doe je dat niet. Voor de jongere planten is dat geen probleem, maar als ze wat ouder worden vinden ze dat niet fijn, dan gaan de blaadjes rotten. Wat is dan wijsheid? Die eerste avond hebben we alles maar zeik nat gemaakt, op hoop van zegen. Met man en macht zijn we in de weer geweest en eigenlijk had ik er weinig vertrouwen in. Je bent in feite zoveel rare dingen aan het doen dat het gewoon niet goed kan gaan.
John voor de nieuwe schuur
“Het wonderlijkste van alles is dat we uiteindelijk bijna geen uitval gehad hebben. De ene helft van de planten had vies water gekregen, de andere helft geen water. Ook hebben de planten een week lang geen meststoffen gehad. Kregen ze die een week of wat later weer wel, toen moesten we alles met de hand doseren en ook daar had weer veel fout kunnen gaan. Letterlijk niets klopte en daarbij waren het de warmste weken van het jaar. Zoals iedereen nog wel zal weten, was het die zomer erg warm en droog. Lang heb ik dan ook gedacht de we uiteindelijk veel zouden moeten weggooien, maar dat was dus niet het geval. Uiteindelijk hoogstens een paar duizend planten. Toen ik een aantal maanden later dan ook van collega kwekers hoorde dat die veel moeite hadden met het warme weer, dat er veel waren die echt niet alle planten er goed doorheen hadden weten slepen… Daar wordt ik nog steeds stil van, dat is niet mijn verdienste en ik zie het echt als een zegen van God dat het zo gegaan is.
“Ondanks alle mooie dingen die het ons ook gebracht heeft, was het natuurlijk geen lolletje. Sterker nog, op sommige vlakken zijn we nog steeds aan het bijkomen. Maar ik heb er veel van geleerd en, niet onbelangrijk, we hadden snel een nieuwe schuur. De mannen die hem gebouwd hebben, verdienen een lintje. Ik zie ze nog staan, van 6:00 uur tot 16:30 bikkelen in de kou. Het is bovendien een betere schuur geworden dan de oude, omdat hij ook beter geïsoleerd is en opnieuw voorzien is van zonnepanelen. We hebben nu ook airco in de kantine, maar vanwege de uitstekende isolatie hebben we die van de zomer niet eens nodig gehad.”
Voor meer informatie:
P. Mostert Plantenkwekerij
Gravin van Bylandtlaan 7
2691 ND ‘s-Gravenzande
T: 0174 – 41 33 87
www.plantpmostert.nl