Met elke dag tussen de 40 en 50 wagens op de weg en ruim 150 man personeel is Wematrans een van de echt grote jongens in het vervoer van ons mooie sierteeltproduct. Zoals bekend is het bedrijf samen met De Winter Logistics en Van Zaal Transport opgegaan in FloriWay, en wordt het komende jaar gebruikt om van de delen een geheel te smeden. “De komende tijd staat in het teken van de overdracht en integratie. Daarna, in 2023, vertrekken we naar Italië en beginnen we iets totaal nieuws.”
Aan het woord is Ab van Marrewijk, samen met zijn vrouw Shirley eigenaar en oprichter van de logistiek dienstverlener, en ‘iets nieuws’ is een agro-toeristisch project waar je u tegen zegt. Ruim vier jaar geleden heeft het echtpaar een oud landgoed aangekocht in Bordighera, wat precies tussen Nice en Monaco aan de Franse Côte d’Azure ligt en Sanremo aan de Italiaanse kant van de grens. Het oude, adellijke landhuis zal er in glorie herrijzen; er komt een kasje, een zwembad en vakantiehuisjes; de knoestige, 150 jaar oude olijfbomen en wijngaard zullen herleven en op bescheiden schaal zullen alle mogelijke groenten en (zacht)fruit worden gekweekt. Grootse plannen kortom, leest u mee voor een prachtige aflevering van Ik Vertrek in de dop.
Per ongeluk een transportbedrijf begonnen
Ab, nu 62 lentes jong, groeide op in een kwekersgezin. Het familiebedrijf, Kwekerij van Marrewijk, bestond uit verschillende kwekerijen alwaar opa, en later vader en een oom, groenten en fruit teelden. Na wat rondzwerven in o.a. Amerika en Australië kwam Ab rond zijn twintigste als vaste kracht in het bedrijf, terwijl in die jaren de groenten geleidelijk aan werden ingeruild voor bloemen. Na een jaar of tien, vijftien aan de zijde van vader te hebben gewerkt kwam opvolging ter sprake. “Ik vond het mooi en had het naar mijn zin, maar op de langere termijn had ik toch andere plannen. De tuin hadden we steeds verder geprofessionaliseerd en het bedrijf liep goed, en in de avonduren volgde ik allerlei cursussen. Ik was als kind niet zo van het naar school gaan, maar waar je kennis kon toepassen wilde ik alles weten, van teelt en techniek tot aan financiën en economie. Als ik 40 ben, zo dacht ik, dan ga ik iets heel anders doen. Bedrijven doorlichten, adviseren en rekenen en bouwen, heel omschreven waren die plannen niet, maar op termijn wilde ik verandering.”
Maar het liep helemaal anders. “Toen ik inderdaad tegen die 40 liep waren we per ongeluk een transportbedrijf begonnen. Een van onze chauffeurs wilde voor zichzelf beginnen en ik ben als het ware met hem meegegaan. We konden elkaar mooi helpen: hij de weg op, ik de organisatie en de klanten. Die hadden we vanuit de kwekerij en konden we op die manier mooi bedienen. Maar bij de derde auto werd het hem te groot. Hij wilde zelfstandig zijn, ging door als zzp’er en liet mij het bedrijf. En dat bedrijf werd op goed moment zo groot, dat ik de kwekerij verkocht en samen met mijn vrouw doorging met het transportbedrijf.”
Zo ben je 20, zo ben je 40 en zo ben je 60. “De laatste jaren was ik al een beetje aan het rondkijken. Als ik nog echt iets moois, iets groots op kan pakken, dan moet ik dat nu doen. We liepen wel met plannen – daarover dadelijk meer – maar toen FloraHolland met de vraag kwam of we deel wilden uitmaken van Floriway was dit een mooi moment de knoop door te hakken. Het is een goede manier om ons bedrijf over te dragen, op deze wijze zorgen we voor continuïteit voor de klanten en medewerkers nu het in het grotere geheel als ondersteuning van de coöperatie kan blijven dienen.”
Bordighera
En nu, na twintig jaar kweken en twintig jaar logistiek, is het tijd voor dat waar misschien nog niet één goed woord is, maar wat bij benadering kan worden gevangen onder de term agro-toerisme. “We willen gasten ontvangen en producten kweken, een plek creëren waar mensen zich prettig voelen en waar we kunnen laten zien hoe de beste en lekkerste groenten en fruit gekweekt worden.”
“Bordighera”, vertelt Ab, “is een stadje aan de Middellandse Zee en ligt in de Bloemen Riviera waar vroeger, voordat assimilatiebelichting zijn intrede deed en voordat een groot deel van de productie naar Afrika ging, veel bloemen gekweekt werden. Er is veel licht, het is vaak mooi weer, in de zomer heb je de afkoeling van de zee en in de winter juist de warmte. In dat kommetje land, op een kwartiertje lopen van het strand en met achter ons de Alpen, hebben we een stuk land van 4,5 ha gekocht. In het midden staat een oud, vervallen landhuis uit 1850. Dit huis behoorde aan een adellijke familie, die in die tijd de hele vallei in bezit had en ook allerlei agrarische activiteiten ontplooide. In de oorlog wedden zij op het verkeerde paard (Mussolini) en moesten vluchten. Dit landhuis nu, dat is opgetrokken in mediterrane stijl, gaan wij herstellen. We zijn min of meer verplicht het uiterlijk zoveel als mogelijk in oude stijl te handhaven, maar van binnen kunnen we het inrichten zoals we zelf willen. De helft is voor eigen gebruik, in de andere helft bouwen we zes appartementen voor gasten. Ook gaan we de tuin van 5.500 m2 in oude glorie herstellen, en ook het oude kasje van 450 m2 gaan we herbouwen. Er komt een zwembad in en we richten het is als trouwlocatie. Dat allemaal samen noemen we fase 1.
Vakantiewoningen
De afgelopen paar jaar hebben we voor dit alles de nodige vergunningen gekregen. Sinds kort hebben we er echter ook een gekregen voor het bouwen van 20 vakantiewoningen, waar wij 10.000 m² voor gereserveerd hebben. Die komen aan de rand van het terrein, kijken uit op zee en zullen met natuurlijke materialen worden gebouwd in eveneens mediterrane stijl. De omliggende tuin zullen we o.a. aanplanten met lekker geurende parfumplanten. Het moeten luxe vakantiewoningen worden en staan ze er eenmaal, dan zullen we ze mogelijk verkopen en weer terug huren. Wij doen dan de exploitatie en voor de potentiële kopers kan het een leuke belegging zijn. Hoe we dit precies aanvliegen is nog niet in kannen en kruiken, misschien doen we alles zelf of misschien nemen we een externe partij in de arm, dat moeten we nog zien. En dat is fase 2.”
Fruit, wijn en olijven
Omdat alle goeds in drieën komt en de overige 30.000 meter niet wordt vergeten, heeft de familie van Marrewijk ook hier plannen voor klaarliggen. “Het grootste gedeelte wordt in beslag genomen door een oude wijngaard en een tuin met olijfbomen. Beide gaan we in ere herstellen. Voor wat betreft de olijfbomen hebben we al een begin gemaakt: de bomen, allemaal grote oude knoesten van anderhalve eeuw oud, hebben we gesnoeid en verzorgd. Deze zomer hadden we er voor het eerst olijfolie van. Verder moeten we tal van muurtjes herstellen, het land bestaat uit allemaal terrassen. Hebben we dat gedaan, dan planten we tropisch fruitbomen: avocado, kiwi, passievrucht, citroen, banaan, etc. Ook willen we een zo breed mogelijk assortiment zachtfruit gaan kweken: aardbeien, bramen, frambozen, bessen, noem maar op. Dit doen we deels buiten en deels in een kas. De opbrengst is dan voor de lokale markt, die, zoals bekend, rijk is en wel wat wil neerleggen voor lokaal geteelde groenten en fruit van superieure kwaliteit. Tot slot willen we ook zelf elektra gaan opwekken, ons water recirculeren en alle organische materialen maximaal gebruiken. Olijven en druiven zullen we lokaal laten persen en verwerken, zodat ook onze olijfolie de beste olijfolie is en onze wijn – we willen graag een mousserende rosé gaan maken – de lekkerste wijn wordt. En dat is fase 3.”
Een droom die uitkomt
Er zijn er met minder ambitie. Aan energie geen gebrek, aan plannen ook niet, maar vooral is het volgens Ab een combinatie van duizend en een verschillende aspecten die elkaar versterken en hier samen komen. “In de eerste plaats is dit een soort lang gekoesterde droom en zijn we in de gelukkige omstandigheid dat we iets dergelijks kunnen ondernemen. Toen mijn vrouw een jaar of vijfentwintig was deed ze voor haar studie een stage in Italië en toen al zeiden we tegen elkaar, dat we hier ooit hopen terug te komen. Dat we precies hier uitkomen is voor een belangrijk deel toeval. Natuurlijk speelt mee dat dit een prachtige streek is en het klimaat aangenaam. Bordighera zelf is een oude badplaats waar vanaf ongeveer 1800 rijke Engelsen en Russen de mooiste landhuizen lieten bouwen. Maar het is een stukje geluk dat de gemeente, die eigenaar was van de grond, er soortgelijke plannen mee had als wij. Toerisme is welkom, en ook voor de provincie (Liguria) is het vooral een proefproject dat zijn toestemming voor dit alles juist heeft gegeven vanwege de combi toerisme en agrarische activiteit. Tot slot vinden de mensen uit de streek het mooi dat het huis in oude glorie hersteld wordt.
We gaan er iets moois van maken
De komende tijd staat eerst nog in het teken van de integratie in Floriway. Dat staat op de agenda voor komend jaar. In 2023 gaat het echtpaar naar Italië en hopen zij project 1 af te hebben. Ook moet dan begonnen zijn met de bouw en inrichting van fase 2 en 3. “Ondertussen is het natuurlijk zaak zelf gezond te blijven, leuke mensen te ontvangen en zorgen dat alles loopt. En verder zien we wel. We gaan het gaandeweg uitvinden en er iets moois van maken.”
Reageren op dit artikel? Stuur Ab vooral even een mailtje.